Pandemi sürecinin ve yayıncılık mesleğimin en unutulmaz anılarından biri; Charlize Theron’la telefonda yaptığım bu röportaj olacak. Buluşma sebebimiz 10 Temmuz’da Netflix’te yayınlanacak olan, Theron’un hem başrolü hem de prodüktörlüğünü üstlendiği The Old Guard sineması. 6000 yaşındaki Andromache of Scythia, yani Andy’nin kendi üzere ölümsüz takımıyla birlikte her şeye karşın dünya için uğraştığı ve günümüzde geçen, aslında fantastik lakin son derece gerçekçi hisler barındıran aksiyon sineması. Ama röportaja geçmeden evvel, müsaadenizle bu yazıyı yazdığım odadan çıkıp, şöyle bir bağırmak istiyorum “Charlize Theron’la röportaj yaptım!”
En beğendiğim, en hayranı olduğum, giyiminden saç/makyajına… halinden en çok ilham aldığım Hollywood yıldızıyla pandemi olmasaydı yüz yüze olarak planlanan bu 20 dakikalık buluşma, Mayıs ayında telefonda gerçekleşti. O, Los Angeles’taki meskeninde, ben Kilyos’taki konutumda iki aydır karantinadaydık. Telefonda konuşmadan evvel ajansı “birazdan sizi Charlize’e bağlayacağız” demek için aradı. Ortada birkaç bireye daha merhaba dedim ve son “Hi” o kadar ani geldi ki, onun bağlandığından emin olamayarak bir an duraksadım. Karşımdaki ses bunu hissederek “Selam Zeynep, ben Charlize” diye başladı. 20 yıldır hem Türkiye’de hem dünyada hakikaten çok fazla röportaj yaptım fakat hiç 16 yaşındaki ergen heyecanına kapılmamıştım. Bu da oldu… The Devil’s Advocate periyodundan beri (yani yıl 1997) neredeyse her röportajını, katıldığı gösterileri takip ettiğim için karakteri bana sürpriz olmadı. Telefonun öbür ucunda çok sevinçli, çok hoşsohbet, çok mütevazı biri vardı. Hatta onun bilakis ben görkemli Amerikan efektlerinden uzak sade reaksiyonlarım, heyecanımla epey kurumsal bir on dakika geçirdim. Neyse ki bir kırmızı halı sorusunda kendime geldim. “Aslında benim saçım da birebir sizinki üzere. Maalesef tek ortak yanımız bu…” demiş bulundum. O da kahkahayı patlattı. Bu noktadan sonra oyuna girdim ve aslında daha birçok ortak noktamız olduğu ortaya çıktı. Her ikimiz de iki aydır meskende karantinadaydık, gelecekle ilgili telaşlarımız vardı. Her ikimiz de bayanların güçlenmesi konusunda hassastık. Bayanların bir ortada olmasından çıkan güç bize heyecan veriyordu, onları bir ortaya getiren işler peşindeydik, bayanların gördüğü şiddet konusunda her ikimiz de kendi dünyamızda adımlar atıyorduk. Her ikimiz de aksiyon sineması seviyorduk ve her ikimiz de bayan başrollerin bu sinemaların yüzünü değiştirmesinden mutluyduk (tabii ben izleyici, o gerçekleştiren kişi olarak).
10 Temmuz’da Netflix’te yayınlanacak olan, Charlize Theron’un başrolünü üstlendiği, bir çizgi romandan uyarlama olan The Old Guard, çok kritik noktalardan merkezine bayan gücünü yerleştiriyor. Sinemanın prodüktörü de Charlize Theron ve direktörü Indie sinemalarını çok sevdiğimiz, tıpkı vakitte sıkı bir bayan hakları aktivisti olan Gina Prince-Bythewood. Sinemadaki isminin gerçek karşılığı “erkeklerle savaşan” manasına geliyor.
Charlize Theron sinemada 6000 yaşındaki ölümsüz bir savaşçıyı canlandırıyor. Ona kısaca Andy diyorlar fakat aslında ismi Andromache Of Scythia. Sinemayla ilgili beğenilen ayrıntılardan biri de burada. Aslında olağanüstü durumlar ve beşerler var lakin bize gösteriliş biçimi son derece olağan ve gerçekçi. Andy kendi üzere ölümsüz olan bir askeri kümenin önderi. Bu grup çok uzun vakittir dünya için kötülerle savaşıyor. İnsancıl, olgun, ayağı yere basan ve alanda olan bir önder. “Onun fantastik değil, gerçekçi duruşu, yıllarca bu dünyada yaşadığı, her şeyi tecrübe etmiş olduğu için aslında biraz da tükenmiş, umudunu kaybetmiş lakin hâlâ mücadele ediyor oluşu beni etkiledi, ben de onu vermeye çalıştım” diyor. Tam da bunu verdiği birtakım sahneler hâlâ aklımda… Mesela ortalarına yeni katılan bir askere kim ve ne olduklarını anlatma hali. “Nadir bulunan hünerleri olan askerleriz”… “diyeyim ki biraz güç ölüyoruz” demesi gibi… Birebir çaylak bir orta soruyor. “Yani iyi misiniz, kötü müsünüz?” Andy cevaplıyor “Hangi yüzyıl olduğuna nazaran değişir”.
Bu ortada sinemadaki liderliği ve cool hali çok etkileyici. Otoriter ve uzak bir başkan değil. Takımı onun ailesi üzere, hepsini o halde sahiplenen hali var. Ulaşılmaz değil. Içtenlikle ve canla başla savaşması grubunu ona bağlıyor. Aksiyon ve dövüş sahneleri için uzun bir süre birinci John Wick’te Keanu Reeves’i çalıştıran takımla çalışmış. Yani dublör yok. Ve dünyanın birebir vakitte en güzel kadınını bu türlü bir askeri başkan üzere görmek, bence onu yalnızca daha da cazibeli yapıyor.
Bu ortada hani Amerikan sinemalarında İstanbul’u görünce, Türkiye’yi duyunca bir güzele gitme refleksimiz olur ya, burada da o denli bağ kuracağımız bir sahne var. Sinemanın birinci sahnelerinden birinde Andy ağzına bir baklava atıyor ve hangi yöreden geldiğine ve içeriğine kadar söylüyor. Sinemada ölümsüz bir paralı asker grubunun başkanı olan Andy’nin en sevdiği şey bu baklava.
Daha fazla spoiler vermeden röportajın soru karşılık kısmına geçiyorum ve sevgili ELLE okuru, kendimi çok şanslı hissediyorum. Charlize Theron da beni gördü 🙂
YAZI: ZEYNEP ÜNER
FOTOĞRAFLAR: MARIO SORRENTI
STYLING: GEORGE CORTINA
Saç: Enzo Angileri/ Cloutier Remix
Makyaj: Kate Lee/ Wall Group
Manikür: Lisa Jachno/ Aim Artists
Set tasaırımı: Phillip Haemmerle
Prodüksiyon: GE Projects
The Old Guard’ı birine nasıl anlatırdın?
Çok uzun vakittir “yaşayan” bir paralı asker takımı. Açıklanamayacak bir biçimde birbirlerini bulmuşlar. Birlikte çalışıyor ve dünyanın iyiliği için savaşıyorlar.
Canlandırdığın Andy rolü de dahil olmak üzere sinema, güçlü bayanları merkezine alıyor. Direktörünüz Gina da sağlam bir aktivist. Tüm bunlar sineması hayata geçirmende ne kadar tesirli oldu?
Sinemada çok potansiyel gördüm. Hem küresel hem çok farklı ve kapsayıcı bir iş yapabileceğimiz bir çalışmaydı. Denver and Delilah Productions olarak (sahibi olduğu sinema prodüksiyon şirketi) bu türlü keşif projelerini seviyoruz. Biz bu sinemayla farklı bir dünya yaratabileceğimizi, farklı yerlere seyahat edebileceğimizi ve herkese bir kıssa anlatabileceğimizi düşündük. Kendi içimizde de bu öyküyü en iyi nasıl anlatacağımız üzerine keşifler yapmak memnunluk vericiydi. Ve evet, sinemanın merkezinde Gina Prince-Bythewood üzere harika bayanlar var. Fantastik bir sinemaya nazaran hayli gerçek, olağan bir dünya hissi veriyor The Old Guard…Filmin katiyen gerçekçi ve ayağı yere basan tarafı var ve bu benim için en kıymetli hususlardan biriydi. Projede yer alan her birimiz sinemanın duygusal olarak da kıssa olarak da gerçek olması için masaya oturduk ve buna uğraştık. İnsan olmayan hisler izlemeyecek ve kendileriyle ilişkilendirebilecekler diye umuyorum.
Filmlerinizdeki karakterler ekseriyetle bir bildiri veriyor. Özel hayatınızda da bayanlara yardım eden ve güçlendiren projelerde ve toplumsal yardımlarda bulunuyorsunuz. Filmlerinizle de bilhassa bu türlü bir bağ olsun istiyor musunuz ya da o şekil projeler mi seçiyorsunuz?
Bu biraz hassas bir soru. Çünkü sinemalara politik düşüncelerimi, inançlarımı koymuyorum, koymak da istemiyorum. Sonuçta belgesel sinemalar yapmıyorum, “entertainment” sinemaları yapıyorum. Anlattığımız öykülerin beşerlerle bağ kurarak güçlendiğini görmek müthiş. Bu sinemalarda hepinizin hislerinin, hepinizin dünyasının, yaşadıklarının yansıması var. Ancak hiçbirimizin teğe bir inançlarından, görüşlerinden ortaya çıkmıyor. Mesela Bombshell’de canlandırdığım Megyn Kelly, sinemada benim inançlarımın bir yansıması değildi. Lakin -filmde işlenen- dünyamızda cinsel tacizin tolere edilmemesi gerektiğine inanıyorum, evet. Bir sanatçı, rastgele türdeki bir sanatçı; içinde çeşitli inançların olduğu ögelerle ve hislerle çalışır. Ben de o denli yapıyorum. Bu yüzden hassas ve tuzaklı bir soru bu. Mesela Monster’daki karakterime ve performansıma bakıyorum. Orada da ‘hmm evet inandığım her şey bu sinemada, bu karakterde’ demedim. Ancak bir sanatçı olarak o karaktere her şeyimle girmem, onun insanlığını, acısını keşfetmem gerekiyordu, onu yapmaya çalıştım. Yani açıkçası ben anlatmak istediğim kıssalarda gerçek insanlığı arıyorum, bununla ilgileniyorum.
Andy karakteriyle benzerlikleriniz var mı?
Aslına bakarsan, hele ki şu günlerde hepimiz onun o hafif alaycı, ayağı yere basan, karamsar haliyle bağ kurabiliriz. Dünya nereye gidiyor, kim iyi, kim kötü, sahiden birilerinin umurunda mıyız? Ben de bu hislerle bağ kurabilirim şu an. Andy bir kavşakta. 6000 yılda eminim en azından birkaç kere daha o kavşakta kalmıştır, tükenmiş hissetmiştir. Bazen ben de o denli hissediyorum… Biliyorsun birçok tertipte çalışıyorum. Afrika ile ilgili vs… Birçok vakit yokuş üst kaya itiyor üzere hissediyorsun. Ve dünyanın umurunda değil. Beşerler ölüyor diye bağırıyorsun, güya kimse dinlemiyor. Bazen hiçbir şey değiştiremiyorsun lakin yeniden de uğraşıyorsun. Andy’de de bu var işte.
Bunu söylemek zorundayım, sinemadaki karakteriniz Andy’nin en sevdiği tatlı baklava. Bir Türk olarak mesela beni o sahnede çabucak kazandı!
Evet! Baklavayı ben de çok severim bu arada…
Türkiye denince aklına öteki neler geliyor?
Türkiye denince aklıma kazınmış, uzun tatilim geliyor. 2005 ya da 2006’ydı. Bir ay kaldım. Akdeniz’den doğuya gerçek otomobil seyahati yaptık. Otellerde, lokal konutlarda, küçük otellerde kaldık. Herkes inanılmaz sıcaktı, hayatımın en unutulmaz tatillerinden biriydi, ciddiyim.
Ve artık bunu da sormalıyım. Sen bizim kırmızı halı ikonumuzsun. ELLE bir yana, yalnızca ben bile yüzlerce sefer Instagram’ımda fotoğrafını post ettim. Çünkü daima en şık, en cazibeli olandın. Kırmızı halı günlerinde sen nasıl hissediyorsun?
Çok teşekkür ederim, ne kadar incesin ve ne kadar güzel kelamlar bunlar. İkon sözü çok büyük! Ben durumu o denli algılamıyorum. Çok uzun vakittir hayatımda olan, çok iyi bir grubum var. Aslında kırmızı halı onların hüneri. O günlerde ben birkaç adım geri atıyorum ve onların işini yapmasını izliyorum. Hem işlerini iyi biliyorlar, hem beni çok iyi tanıyorlar. Dostluk, birbirini çok iyi tanımak sanırım burada çok kıymetli. Kırmızı halıda daima iyi ve rahat hissederim çünkü orada da sürekli kendim üzere olurum. Modayı sahiden çok seviyorum ve takdir ediyorum ve açıkçası o anların tadını çıkarıyorum. Düşünsene, onca süper dizayncı farklı ve çok güzel görünmen, kendin üzere olman için aylarca çalışıyor. Bir kıyafet tasarlıyorlar, onu yalnızca sen giyiyorsun ve bir ömür Oscar tarihinde kalıp hatırlanıyor. Bu çok özel bir şey. Daima şanslı, mahcup, memnun hissediyorum ve onca insanın emeğinin hakkını vermeye çalışıyorum.
Sence bu süreçten “eve” ne götüreceğiz, ne öğrendik?
Of… O denli bir vakit ki… Benim iki tane ufak çocuğum var ve şu an ne vakit, nasıl olağana döneceğimizi düşünüyorum… Tekrar neleri, nasıl kurgulayacağımızı. El yıkama rutinimize bile baksana nasıl bir hal aldı. Artık her şeyi, tüm toplumsal işlevlerimizi tekrar kurgulamamız gerekecek. Nasıl kucaklaşacağız, nasıl el sıkışacağız, kalabalıkta ne yapacağız… Küresel sahneye baktığımızda ise nitekim lakin nitekim büyük değişikliklere ve istikrara gereksinimimiz olduğunu görüyorum. Bu türlü olağandışı durumlara, sıhhat tehditlerine hazırlanmalıyız ve dünya başkanlarının bu mevzuyu yönetmesi konusunda şanslıyız diyemeyeceğim. Biz bu tür bir salgına hazır değildik ve nasıl hazır olacağız bilmiyorum. Bir de şu yanı var; çok lakin çok fazla insan bu salgından etkilendi, çok fazla kayıp verdik lakin bir yandan biz durduğumuz için Hindistan’dan birinci sefer Himalayalar göründü. Biz nasıl orta yolu bulacağız, biz nasıl birbirimize daha çok paha vereceğiz, biz nasıl daha şuurlu olacağız… Onu öğrenmeliyiz. Birçok arkadaşım ve ben de bunu düşünüyoruz; sahip olduğumuz onca şeye aslında gereksinimimiz yokmuş. Hayatta seni sahiden memnun edecek şeyler o kadar da çok ve o kadar karışık değilmiş.
Pandemi sürecinde ‘Together For Her/ Her Şey Onun İçin’ kampanyasını başlattınız. Nasıl oldu ve nasıl gelişti? Ve bizim ülkemizde de maalesef bu süreçte meskende bayana şiddet arttı.
Birtakım bilgilerin bize gelmesiyle zaten gelişti aslında. Duyduğumda şok oldum; bu süreçte meskende şiddet iki kat artmıştı. O bayanların, çocukların yerine koy kendini. Sürekli şiddet gördüğün ve asla kaçamadığın bir mahpusta karantinadasın. Maddi imkanın olmadığı ya da çok korktuğun için oradan kaçamıyorsun. İstatistikler müthiş. Güney Afrika’da her üç saatte bir, bir bayan şiddet görerek öldürülüyor. Pandemi bu sayıları artırdı. Ben bayanlar birbirine dayanak olduğunda çok şeyi değiştireceğine inanıyorum ve biliyorum ki bayanlar birbirine yardım etmek istiyor. Biz kâfi ki birbirimize ulaşabilelim. Kampanya bu birleşmelere, bayanların birbirine yardımcı olmasına ve bu bilgileri gerçek yerlere ulaştırmaya imkan veriyor. Haydi birbirimizi bulalım ve dünyaya birbirimize iyi baktığımızı gösterelim dedik. Daha yalnızca birinci haftada inanılmaz güçlü 50 bayandan takviye aldık. Finansal takviye sağladık, çok şahsa ulaştık. Ancak verdiği en iyi his birçok bayanın “hadi bir şey yapalım ve buna son verelim” dediğini ve azimlerini görmekti. Benimle birlikte birçok bayan bu tarafta adım attı.
Elle
