Milliyet gazetesinden Ali Eyüboğlu’nun, “Ölenin Akabinde Sevinç Gözyaşları” başlıklı yazısı şöyle:
“Merhum müzikçi Murat Göğebakan’ın kansere yakalandıktan sonra boşandığı Sema Bekmez, 51 yaşında şeker komasından öldü. Çiftin boşandığı periyotta Bekmez’in eşini aldattığına dair haberler çıkmış, Göğebakan, ‘Kanseri yendim, ihanete yenildim’ demişti.
2009 yılında yakalandığı kanseri 2010’da yenip, müzik çalışmalarına kaldığı yerden devam eden müzikçinin, ‘Kanseri yendim, ihanete yenildim’ açıklaması o periyot bir oldukça konuşulmuştu. Sanatçı, 2013’te nükseden hastalığı nedeniyle 2014 yılında 46 yaşında ayrıldı ortamızdan.
Murat Göğebakan’dan altı yıl sonra da eski eşi öldü. Sema Bekmez’in vefatının akabinde toplumsal medyada yazılanlar ‘yurdum insanı’nın ne kadar acımasız olduğunu bir sefer daha gözler önüne serdi.
‘Ölenin gerisinden konuşulmaz’dı hani?
Sema Bekmez toprağa verilmeden, Twitter’da yazılanların birden fazla çok acımasızdı. Evet, bir insanın eşini aldatması, insanlık onuruyla bağdaşmayan ahlaki bir zaaf. ‘Aldatma’ çiftleri ve ailelerini ilgilendiren bir sorun, ancak toplumsal mağduriyet yaratan bir bahis değil.
Topluma ziyanı olan onca ‘kötü insan’ öldü bu ülkede, hiçbirinin akabinde Bekmez’e yazılanlar yazılmadı. Eminim Göğebakan hayatta olsaydı, hakarete varan tenkitlere reaksiyon gösterirdi.
Bekmez’in akabinde sevinç gözyaşı döktüklerini yazanlar bile oldu. Yazgıya bakın ki, öldüğü gün Sinan Yağmur’un Göğebakan hakkında yazdığı ‘Aşkın Yağmurları’ kitabı baskıdan çıktı. Bekmez, Yağmur’un ‘Aşkın Yağmurları’nda Göğebakan ve kendisi hakkında neler yazdığını okuyamadan, birebir gün vefat etti.
Taban not: Çiftin çocuğu olmadı. Bülent, Murat Göğebakan’ın birinci eşinden.”
Milliyet