2010 yılındaki Haiti zelzelesinde enkazdan 126 saat sonra afetzede çıkaran ve bölge beşerinin ‘Yılmaz Türkler’ ismini verdiği GEA Arama Kurtarma grubu, İzmir sarsıntısında de bir mucizeye imza attı. GEA’nın İzmir’deki grubu, sarsıntıdan çabucak sonra yıkılan binalarda çalışmaya başladı. İstanbul’daki ana grupsa 83 şahısla yardıma koştu. Hürriyet’ten Eyüp Özgür’ün haberine nazaran; Doğanlar Apartmanı’nın enkazı altında kalan Ege Üniversitesi Emel Akın Meslek Yüksekokulu öğretim üyesi Doç. Dr. Seher Dereli Perinçek ile 10 yaşındaki ikiz kızları Ezel ve Elzem sağ çıkarıldı. 7 yaşındaki Umut’un ise cenazesine ulaşıldı. 3 yaşındaki Elif ise aranıyor. GEA Koordinatörü Umut Dinçşahin zelzeleden sonra yaşananları şöyle anlattı:
UMUT VE EMEK BİR ORTADA
“Çalışmaları sürdürürken saat 03.00 üzere Doğanlar Apartmanı’ndan ses alındığı söylendi. Burada çalışmaya başladık. Birinci 30 dakika içinde enkazda bir boşluk bulduk. O boşluktan içeri girerek ses dinlemesi yaptık. İçeriden ses geliyordu, tıkırtılar vardı. İstanbul İtfaiyesi ile uyum sağladık. Bütün takım üyelerimiz enkazın içinde 15-20’şer dakikalık aralıklarla çalıştılar. Enkaz altında kalan Seher Hanım’ın eşi bize konutunu tanım ediyordu. Birinci olarak konutlarındaki kanepeyi, sonra dolabı, son olarak da konsolu bulduk. Seher Hanım çocuklarıyla birlikte enkaz altında, hayattaydı.
‘BİZİ KURTARABİLİR MİSİNİZ’
Seher Hanım ses verebiliyordu. Metanetli ve güçlüydü. Çocuklarıyla irtibat kurabildiğini söyledi. Hiç şikâyet etmeden bekledi. ‘Bizi kurtarabilir misiniz’ diye sordu. Büyük bir umutla bekledi. Enkaz altında 10 saat çalıştık. Sonunda onlara ulaşmayı başardık. Enkaz altından sağ çıkmanın en kıymetli kuralı asla bırakmamak. Ümitsizliğe düşmemek. Umut ve emek bir ortaya gelirse kurtarma çalışmaları gerçekleştirilebilir. Burada da umut ve emek birlikteydi.”
ÇOCUKLARINI HİÇ BIRAKMADI
GEA takımından Cem Behar ise enkaz altında yaşananları şöyle anlattı: “Enkaz altında kalan Seher Hanım’ın eşi Oğuz Bey’le konuştuk. Bize olabilecekleri yerleri tanım etti. Bir boşluk bulup binaya girdik. Birinci temas kurduğumda Seher Hanım’a ‘Dayanın, ben GEA’dan Cem. Sizi almaya geldik’ diye seslendim. Cevap verdi. Durumu iyiydi. Çocuklarıyla irtibat kurduğunu söylüyordu. Daima onlara moral vermeye çalıştı. ‘Her şey iyi olacak. Birazdan hastaneye gideceğiz. Babanız bizi dışarıda bekliyor. Yanına gideceğiz’ diyordu. 10 saat sonra yanlarına ulaşabildik. Rotasyon yapacağımız vakit tünelden çıkıp yerimizi arkadaşlarımıza bırakıyorduk. Bu değişimlerin hepsini Seher Hanım’a haber veriyordum. Yeni bir grubun çalışmaya başlayacağını, yanına ulaşacağımızı söylüyordum. Bize ‘Cem Abi, İbrahim Abi’ diye hitap ediyordu. Çalışmamızın son 3-4 saatinde çok yaklaşmıştık. İkizlerden Ezel’in durumu çok iyiydi. Bize uzaktan eğitimi anlattı. Okuluna gitmediğini, arkadaşlarıyla internet üzerinden görüştüklerini söyledi. Arkadaşlarını özlediğini anlattı.”
Milliyet
