Çocuk ve genç psikiyatrisi uzmanı Prof. Dr. Yankı Yazgan, ebeveynlerin pandemi sürecinde çocuklarıyla konutta yapacakları aktivitelerin çok değerli olduğuna değindi.
Mesken işlerini biraz oyun, biraz da eğlenceli duruma sokarak çocuklara sorumluluk verilmesi gerektiğini söyleyen Prof. Dr. Yazgan; “Çocuğunuzla kesinlikle keyifli ve verimli vakit geçirmenin yollarını aramalısınız. Birlikte yemek pişirmek, birlikte dizi izlemek yahut kitap okumak üzere birçok aktiflik yapılabilir. Anne ve babaların her gün, çocuğun yönlendirdiği bir oyuna katılmaları, evlatlarının kendilerini tabir etmesine, özgür oyun aracılığı ile korku ve dehşetlerini söz etmesine aracılık edebilir. Bu tıp paylaşımlar, birebir vakitle çocuğun münasebetinin güçlenmesine katkıda bulunur” değerlendirmesini yaptı.
Çocuğa da yansıyor
Pandeminin birinci 3 ayındaki bilinmezliklerin azaldığını lisana getiren Prof. Dr. Yankı Yazgan, ihtar ve tekliflerini şöyle aktardı: Aşının bulunması, tedavilerle ilgili gelişmeler bilinmezliği azaltan etkenler. Lakin, bizim hayatlarımızla ilgili belirsizlik ise ön plana geçmiş durumda.
Mesleği, işi ve geleceğiyle ilgili telaş yaşayan insanların oranı artıyor. Bu gergin ruh hali konuttaki çocuk ve gençlere de yansıyor. Meskenlerde gerilim seviyesinde tekrar bir yükselme olduğunu gözlemliyoruz. Koronavirüs pandemisinin birinci periyodunda yani ilkbaharda çocukları ekran başında motive tutmak mümkünken; şu anda git geller nedeniyle çocukların kıymetli bir kısmının ne yapacağını bilemez durumda olduklarını görüyoruz.
Müfredatı azaltalım
Çocukların ödev yükünü, dersleri öğrenme kapasitelerini şu içinde olduğumuz periyoda nazaran ayarlamak gerekiyor. Herşeyi yapamayacaklar. Kimi şeyler eksik kalacak. Öevler saat 15.00’e kadar devam ediyor. Çocuklar için saat 16.00’da sokağa çıkma başlıyor. Çocuk ne vakit hava alacak? Ne vakit gücünü denetimli bir biçimde kullanacak?
O nedenle, benim bir numaralı teklifim çocukların üzerindeki yükün hafifletilmesi. Müfredatın hafifletilmesi ve gerçekçi bir seviyeye çekilmesi için bu bir fırsat. Çocuklara her şeyi öğretmeye çalışırken hiçbir şey öğretemediğimiz bir sistemimiz olduğunu esasen biliyoruz.
Anne baba işten, fabrikadan meskene geldiğinde ya da bir bankacı ekranı kapatıp çocuğunun yanına gittiğinde çocuğu ile birlikte neyi, ne kadar yapabileceğini iyi ayarlamalı. Taşıyamayacağı yükü kaldırmaya çalışmak şu anda en riskli durumlardan birisi. Zira bedenimiz ve zihnimiz yorgunluğun ne olduğunu bize söylüyor.
Daima mutlu kalmasın
Yorgunluğa kulak vermemiz lazım, yapabildiğimiz kadar, birtakım şeyler eksik kalacak. Mükemmeliyetçiliği bir kenara bırakmak gereken bir vakit olduğunu düşünüyorum.
Bu devirde çocuklarımızın verdikleri tepkiyi iyi anlamamız gerekiyor. Ağlamak çocuğun isteğine erişmesi engellenip hırslandığı anlarda içinden gelen otomatik reflekstir. Ağlama davranışımızın istikametini belirlemez. ‘Oğlum yahut kızım, otur ödevini yap, 3 saattir oyun oynuyorsun’ dediğimizde, çocuğumuz ağlıyorsa, ya da öteki türlü bir reaksiyon veriyorsa, bunu bir özgürlüğü elinden alındığı için değil, pek istemediği misyonunu yapmaya davetinize karşılık yapıyor. Çocukla inatlaşmanın bir yararı yok.
Aslında asıl sorun o duruma gelene kadar yaptıklarınız. Bu tıp meselelerle karşılaşan ailelerin ‘bir yerde’ yanlış yaptıklarını kabul etmeleri gerekir. Çocuklarımızı çok seviyoruz. Bu bir kusur değil. Fakat sevmeyi karşımızdakinin bizden memnuniyetini göstermesiyle, daha açıkçası kendi sevilme ve takdir edilme ihtiyacımızla ölçüyoruz. Çocuğunuzu daima mutlu tutmaya çalışmak, gelişimine hizmet etmeyeceği üzere, birçok durumda ziyan verir.
Sabırsız karar almayın
Pandeminin üzerine, işsizlik, ekonomik korkular, toplumsal hayattaki kısıtlamalar eklendiğinde önemli bir telaş ve gerilime birikimi ortaya çıkıyor. Bir kuyrukta beklerken, kuyruğun bir türlü bitmek bilmemesi, uzadıkça bitecekmiş üzere gözüken kuyruğun giderek daha çok uzaması üzere büyük bir engellenmişlik duygusu içindeyiz.
Pandemi yükü ağırlaştıkça, altına kaldığımız hissine kapılıyoruz. Dehşet hissinin ağır bastığı, dehşet hissinin ağır bastığında da yanılma, yanlış yapma hareketlerimizde ya da can havli ile hareket etme ihtimalinin arttığı bir durumdayız. O nedenle, bir kesim telaşlı karar almamanın kıymetli olduğunu düşünüyorum.
‘2 saatlik sanal buluşmalar işe yarayacaktır’
Bolu Abant İzzt Baysal Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Kolu Öğretim Üyesi Doç. Dr. Burcu Rahşan Erim ise son iki aylık devirde depresyon ve anksiyete meseleleri ile başvuran danışan sayısında artış olduğunu belirtti.
En büyük yanılgının esnek mesai ile açılan alanı alışılagelmiş formüllerle doldurmaya çalışmak olduğunu kelamlarına ekleyen Doç. Dr. Erim, şunları anlattı: “Eski alışkanlıklarla açılan alanları doldurmak mümkün değil. Toplumsallaşma, toplumsal ömür alanlarında toplu vakit geçirmeler ortadan kalkınca kendi içimize döndük. Yalnızlık hissiyle kendimizi çok daha savunmasız hissediyoruz. Herkesin birebir durumda olduğunu bilerek, dayanışma için de süreci en az hasarla atlamaktan öteki dermanımız bulunmuyor. Zoom toplantı yahut buluşmaları bu açıdan çok değerli. Günde 2, 3 saat online buluşmalar bile hepimize gevşeme ve rahatlama sağlayabilir. Online buluşmaların, süreci atlatana kadar toplumsal dayanak manasında işe yaradığının bilinmesini isterim. Sıkıntıları anlamaya çalışmak, dertleşmek, birbirimize dayanak olmak, çalışmak ve yeni alanlar açmamız gerekiyor.”
Çalışan bayanlar zorda
Danışanların en çok konsantrasyon bozukluğu ile ilgili şikayette bulunduğunu söz eden Doç. Dr. Erim, şunları söyledi:
“Evden çıkamıyor olsak da aşikâr bir rutin belirlememiz gerekiyor. Rutin belirleme uyku tertibi açısından da değerli. Ayrıyeten nefes antrenmanları ruhsal rahatlama açısından fayda sağlıyor. Fizikî idmanlar ise ruhsal açıdan oluşan baskıyı önemli biçimde azaltırken, yorgunluk hissini ortadan kaldırıyor. Pandemi sürecinde bayanları baskı altına olduğunu görüyoruz.
Bayanlar biçilen rol meskenden çalışma devrinde daha da artmış durumda. Gece yarılarına kadar online toplantılara katılan birçok bayan tıpkı vakitte mesken, eş ve çocuğuyla ilgilenmek sorumluluklarına yerine getirmek zorunda. Meskende şiddette artış olduğunu gözlemliyoruz. Çalışan bayanlar beklenen daha fazla yıpranmaya maruz kalıyorlar. Süreç uzarsa bayanların iş hayatından kopma riski ortaya çıkabilir. Gece yarılarına sarkan online toplantı yahut raporlamalar sıkışmışlık hissini artırıyor.”
BİTTİ
Milliyet