Ruben Quesada’nın kısa şiiri bana Edward Hopper’ın resimlerini sade ve gizemli sahneleriyle hatırlatıyor ve izleyiciyi resimlerdeki insanlar ve hayatlarının konuşulmayan sırları hakkında meraklandırıyor. İlk birkaç satırda bile, görünür olan gizli olana baskı yapıyor: “tepeli ağaçlarla çevrili/kaldırımlar” ile “tünellerin/ve sokakların” karanlığı. Doğal manzaradan hemen sonra “Dizlerimde saatlerce sonra”ya sarsıcı geçiş. Dil de gizlidir: “Bir ses” belirsizdir, tıpkı hayvanlara benzetilen “insanların öfkesi” gibi. Oda bile kiralık ve kişiliksiz. Kesin olan tek şey, son iki mısrada gösterildiği gibi, durdurulamaz tutkudur. Victoria Chang tarafından seçilen şiir
Kredi… R. O. Blechman’ın çizimi
Yemin tutucu
Ruben Quesada tarafından
Şafak, ağaçlıklı tepeli ağaçların üzerinde gevşer
kaldırımlar, tünellere doğru ilerliyor
ve sokaklar. Dizlerimin üzerinde saatlerce sonra,
Gizlilik yeminine uyacağım.
Bir ses boğazınızın ipek gibi yumuşak olduğunu söylüyor.
Dün gece erkeklerin öfkesiyle başladı –
su samuru ve iyi asılı kurtlar – kaslı, paketlenmiş
kiralık bir odanın penceresine.
Don gölgeyi delip geçene kadar durmazlar
ve etrafımızdaki ham, sabitlenmiş nefes bulutlarım.
Victoria Çang yeni şiir kitabı “Ağaçlar Her Şeye Tanıktır” (Copper Canyon Press, 2022) olan bir şairdir. Beşinci şiir kitabı “Obit” (2020), New York Times’ın Önemli Kitabı ve Okunması Gereken Bir Zaman olarak seçildi. Los Angeles’ta yaşıyor ve Antakya Üniversitesi’nin MFA programında ders veriyor. Ruben Quesada Eserleri arasında “Vahiy” (Sibling Rivalry Press, 2018) bulunan bir şair, çevirmen ve editördür. Halen Ulusal Kitap Eleştirmenleri Birliği’nin yönetim kurulu üyesidir.
