Kocaeli’nin Kandıra ilçesine bağlı Kerpe’ye taşınan Sertan Acar, burada kendisini tabiata bıraktı. Acar, kurduğu otelde insanları konuk etmenin yanı sıra, burada çeşitli hayvanların bakımını yapıyor.
Havanın hoş olduğu vakitlerde ise teknesiyle denize açılan Acar, hobi olarak balıkçılıkla ilgileniyor. Sertan Acar ve eşi Meral Acar, şöminenin karşısında kahvelerini yudumlayıp sohbet ederek, hayvanlarla ve tabiatla iç içe yaşıyor.
Türk sinemasına nasıl başladığını anlatan Sertan Acar, “İlk sinemam Ayşecik. Ediz Hun üzere Yeşilçam’dakilerin birçok merhum oldu Sadi Alışık üzere. İzzet Günay ile oynadık, Cüneyt Arkınla baba ve oğlu oynadık. Ancak birçok vefat etti” dedi.
“Yeşilçam farklı bir olay” diyen Acari “Yeşilçam’dan olmaktan da gurur duyuyorum. O vakit diş hekimliğinde okuyordum. 1973-1974 yılında baktım okulda zorluk çekiyorum, mezun olamayacağım düşündüm, sinemayı bırakmaya karar verdim. Yıldız Kenter üzere bir dehayla da anne ve oğul olarak Fatma Bacı sinemasında oynama onurunu buldum” açıklamasını yaptı.
“En son sinemam de Cüneyt Arkın ile Battal Gazi sineması oldu” diyen Acar, “Ondan sonra katiyen karar verdim, 22-23 yaşında sinemayı bıraktım ve tabip olmayı tercih ettim. Sinemaya 1971 yılında adım attım. Zeynep Değirmencioğlu o vakit ağabeyimin flörtüydü. Münasebetiyle vapurla Kadıköy’e geçerken Karaköy’de vapurla iskele ortasına düştü. O vakit üniversite öğrencisiydim, ben de onu çıkarttım. Daha sonra aileyle tanıştık. Bir sinema yapıyorlarmış. Bana bir teklifte bulundular o denli başladım” dedi.
Yaklaşık 8 sinemada oynadığını söyleyen Sertan Acar, “Hekim olmak için sinemayı bıraktım. Yoksa tabip olamayacaktım. Daha sonra buraya 38 sene evvel tesadüf olarak geldim. Burası benim cennetim oldu, çok memnunum. Burada balık tutuyorum, hayvanlarım var, bir otelimiz, bir de deniz kenarında bir kafemiz var. Burası benim için bir cümbüş, ailemle hoş günler geçiriyoruz. Doğal bir ortamda yaşıyoruz, kendimiz grup biçiyoruz. Arıcılık yapıyorum, keçilerim, kazlarım, ördeklerim var. Havanın durumuna nazaran günüm geçiyor. Hava hoşsa denize çıkıp balık tutuyorum, hava yağışlıysa bahçede ya da otel içerisinde kalıyorum” dedi.
Pek fazla imkan olmadığı için eski Türk sinemalarının çok büyük zorluklarla çekildiğini belirten Acar, “Eskiden taş evresi, kurallar çok berbattı, her şey kısıtlıydı. Münasebetiyle şu andaki imkanlara sahip arkadaşlar daha rahatlar. Dijital olduğu için bir saniyeyi tekraren çevirebiliyor. Evvelden her şey kısıtlıydı. Negatif sinema çok az geliyordu. Bu imkanlarla sinemaları bitirmek durumundaydık. Eski Türk sinemalarda uçak geçmesi, saatin geçilmesiyle alay ediliyor ya, öteki bir baht yoktu. O zamanki üretimciler ve oyuncular çok güç kaidelerle çalışıyorlardı. Hepsi birer kahramandı. Zorluklar altında çok hoş sinemalar yaptılar” diye konuştu.
Battal Gazi sinemalarının çekimleri yapıldığı esnada başından geçen farklı bir olayı anlatan Acar, “Unutamadığım bir anım Battal Gazi sinemaları çekimi sırasında oldu. Rumeli Hisarları’nda sinemanın çekimi yapılıyordu. Öğle tatili oldu. Herkes kenara çekildi. Bu ortada rejisör benim kuleye çıkıp Osmanlı bayrağını çekmemi söyledi” dedi.
“Üzerimde de şövalye kıyafeti 2 tane kılıç var” diye devam eden Acar, “Bizanslarla savaştığımız için kılıçlar kan içinde. Ben nefes nefese kuleyi çıktım. Tam kuleye çıkınca 2 tane bayan Japon turist beni gördüler. Kuleden aşağı atlıyorlardı. Sinema diyorum, sinema diyorum. Aşağı atlıyorlardı, güç ikna ettim” halinde konuştu.
İnsanların, kendisini gördüklerinde vakit hala ilgi gösterdiklerini söyleyen Acar, “Daha evvel ilgileri karşısında sıkılıyordum. Daha sonra koy verdim kendimi. Beşerler fotoğraf çektirmek istiyorlar, eski anıları yad etmek istiyorlar. Ben de onları kırmıyorum. Onlarla sohbet ediyorum. Onların da güzellerine gidiyor” tabirlerini kullandı.
Milliyet
